| სტატისტიკა |
 |
სულ ონლაინში: 1 სტუმარი: 1 მომხმარებელი: 0 |  |
 |
|
 | |  |
| მთავარი » სევდიანი
ნახვები: 732 | კომენტარები: 0 | კატეგორია: სევდიანი
 ღამის ფერებს აღსარება ჩავაბარე,
შენზე დარდი სულში ვეღარ ჩავატიე,
სიზმრად გნახე ცრემლი ედგა დაღლილ თვალებს,
ვიცი, გული გატკინე და მაპატიე.
ვაი, ვეღარ გავუძელი უთქმელობას,
ბოღმის ცრემლმა ახლა ერთად ამოხეთქა,
ნიავს დედის სიყვარულის ლოცვა მოაქვს,
ისმის ნაზად მოალერსე გულისფეთქვა.
სავსე მთვარემ მომანატრა შენი თავი,
გრძელი ღამე ფიქრში თეთრად გავათიე,
შენს მაგივრად საყვედურებს მითვლის ქარი,
ვიცი, გული გატკინე და მაპატიე...
ნახვები: 692 | კომენტარები: 0 | კატეგორია: სევდიანი
 რა ვქნა, თუ წერა არ შემიძლია?
-არადა როგორ მინდა
დავწერო ჩემი ბიბლია,
მყავდეს მეც მუზა წმინდა…
მეც შევაქებდი კალამს,
ნაზად ვხატავდი მთვარეს,
ვაცისკროვნებდი სამყაროს,
განვაცოცხლებდი არეს.
ცას შევუთვლიდი სალამს,
ავაქროლებდი ქარებს,
მეც სევდამ დამისამაროს,
მეც აღვადგენდი მკვდარებს.
ლოცვას ვიტყოდი ვით ალამს
ჩარჭობილს ზეცის მხარეს…
დაე მეც თოვლმა დამფაროს
ნაიისფრალმა ღამეს!
არ ვიოცნებებ ხვალ მე ბევრს
მხოლოდ დღეს ვთხოვდი უფალს…
-კაცი, რომელიც ლექსს ვერ წერს
თუმც პოეზია უყვარს…
ნახვები: 704 | კომენტარები: 0 | კატეგორია: სევდიანი
 me shen miyvardi imave grdznobit,
rogorc samyaro rogorc bavshvoba,
romelic chemshi krteboda wlobit
da mere shentan ertad damshorda
ნახვები: 673 | კომენტარები: 0 | კატეგორია: სევდიანი
 მე მოვკვდები გვიან ღამით, მე ხომ ცაში ანგელოზი მიხმობს..... მე დავფერფლავ თქვენს ოცნებებს და დავხატავ ამ ცხოვრების ტილოს.... მე ვიცოცხლებ სხვა სივრცეში, ერთხელ მაინც გავფრინდები ცაში, მე ვიცხოვრებ სინათლეში ვიცურავებ იმედების ზღვაში... მე გავივლი იმ ბილიკებს ტკივილით რომ იგონებენ სხვები, მე ავიტან ყველა ტანჯვას მეღირსება სინათლე და ფრთები. მე მოვკვდები გვიან ღამით , გავფრინდები საბოლოოდ მზისკენ დავფიქრდები სინანულის გზაზე ანგელოზი მელოდება ცისკენ.
ნახვები: 665 | კომენტარები: 0 | კატეგორია: სევდიანი
 მე რომ მოვკვდები.... მოვკვდები ღამით,როცა გარეთ იქნება ღამის სიჩუმისგან შეშინებული მთვარე და ვარკვლავები... სიკვდილის წინ მომაგონდება ჩემი ბავშობის უდარდელი დღეები...მომაგონდება სევდიანი წუთსოფელი... გაქრება სინათლის შუქი ნაღვლიან თვალებში...გაქრება მოგონების სურვილი... მე ჩამაბარებენ სიკვდილის შავ და მდუმარე ხელებს,ჩემი წამებული სული შეუერთდება მიწის სიშავეს და...მე ვიგრძნობ ბედნიერებას... შავი იქნება უსათუოდ ჩემი კუბო...მე ხომ მიხდებოდა შავი ფერი... მინდა ყვავილების ზღვა მომყვებოდეს უკან...ოღონდ ნუ იტირებთ...სიცილით მიმაცილეთ სასაფლაომდე.... ჩემი ოთახი შავად შეღებეთ,თეთრი ვარსკვლავებით,ოღონდ უცრემლოდ... დაკრძალვის დღეს აიშლებიან შავი ღრუბლები...შავი ღამე დაიწყებს ჩემს გლოვას...დადგება შავი და ცივი ცრემლების ზღვა... ჩემს გაცრეცილ სხეულს ჩაუშვებენ ცივ სამარეში და პირველად გულზე მიწას მომაყრის ძაძებით შემოსილი ჩემი დედიკო.... მე დავრჩები შავ სიჩუმესთან მარტო...ყველა გაბრუნდება სინანულით სასაფლაოდან...დაღამდება...მე შემეშინდება შავი სიჩუმის და ვიღრიალებ სანამ ძალა მეყოფა...მაგრამ აღარავის შეეძლება ჩემი შველა...უკვე მარტო ვიქნები და იმიტომ...... ჩემს საფლავს დაადგება სასტიკი ულმობელი სიცივე და შეიმოსება შავ ღრუბლებში..... დროთა ჟამი თმას ვეღარ გამითეთრებს ალბათ......და სიყვარულის ცრემლებში დამხრჩვალი,ნელ-ნელა დავიფერფლები..... მე რომ მოვკვდები მაშინ იქნება გაზაფხული....
ნახვები: 668 | კომენტარები: 0 | კატეგორია: სევდიანი
 1993 წლის 28 იანვარს ბუდაპეშტის ერთ-ერთ სახლში, სადაც მოხუცი დედა და 3 შვილი ცხოვრობდა, ბუხარი ენთო და ღამე ვარსკვლავიან ცაზე კვამლი მოჩანდა. დედამ შვილებს საწოლთან დაუძახა და უთხრა.
- ეხლა რაღაცას გეტყვით და არ შემაწყვეტინოთ. გახსოვთ, 17 წლის წინ მამათქვენი, რომ კვდებოდა, მითხრა: მოგაკითხავ და არ გაძალიანდე, წამომყევიო. მე მგონი უკვე მოდის გოგონებო. . . მალე წავლა და დაგტოვებნთ. აღარ მოვალ. 61 წლის ვარ, მაგრამ რა? რა გავაკეთე ისეთი? წავალ და ადრე თუ გვიან დამივიწყებენ, თითქოს არც ვყოფილვარ ამ ცოდვებით დამძიმებულ დედამიწაზე.
- გთხოვთ, წყალი მომიტანეთ და ფარდები გადაწიეთ, კიდევ ერთხელ მინდა თოვლიან იანვარს შევხედო. ვნახო როგორ ცეკვავს მთვარე ცაზე და როგორ ბაძავენ მას ვარსკვლავები. ლამაზია, ძალიან ლამაზია... ყველაზე მეტად გული იცით რაზე მტკივა? ცხოვრებაში ერთხელ მივდივარ სახლიდან ისე, რომ ვერ გეუბნებით სიტყვას: მოგწერთ... გახსოვთ, ერთხელ ბრიტანეთში მომიწია წასვლა სამი დღით, რომ ჩამოვედი მისაყვედურეთ, რატომ არ მოგვწერეო, არადა ორი წერილი მოგწერეთ... დღემდე არც ერთი არ მოსულა. იქიდან სადაც მივდივარ ვერ მოგწერთ. წერილები იმ ქვეყნიდან არ იგზავნება და რამდენიც არ უნდა ელოდო არ მოვა. წერილები იმ ქვეყნიდან ჯერ არავის მოსვლია. 17 წელი ველოდებოდი, მაგრამ...
- ვხედავ... მამათქვენს ვხედავ, მოდის, წავედი, როგორ მომენატრა... ისე, გოგოებო ელოდეთ წერილებს იმ ქვეყნიდან, იქნებ მოხდეს სასწაული და მოვიდეს. კარგად იყავით... რა კარგია მშვიდად და ტანჯვის გარეშე რომ მივდივარ ამ ქვეყნიდან იმ ქვეყანაში...
ორ დღეში დაკრძალეს დედა და მიაყარეს პირველი მიწა.
მეორე დილით კარებში ორი წერილი შემოფრიალდა. ეს არ იყო წერილები იმ ქვეყნიდან, ეს ბრიტანეთიდან 6 წლის წინ გამოგზავნილი ის ორი წერილი იყო, რომელზეც მათი დედა ლაპარაკობდა. ერთ-ერთ წერილში ეწერა: აქ ძალიან კარგია, მალე თქვენც წაგიყვანთ!
|
| |
 | |  |
|
| კალენდარი |
| | « აპრილი 2024 » | | ორ | სამ | ოთხ | ხუთ | პარ | შაბ | კვ | | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | | 29 | 30 |
| |
|
|
