ყოველთვის მეოცნებე ვიყავი, ამ ცხოვრებიდან ყოველვთის რაგაცას ვითხოვდი ჩემი უდიდესი ოცნება კი იყო დღე როდესაც მეგობარს გავიჩენდი..ისეთ მეგობარს, რომელიც გამიგებდა მომისმენდა... და არასოდეს გამაკრიტიკებდა. მე არვიცი ვინ ვარ! მხოლოდ ის ვიცი რომ ამ ქვეყანაზე ჩემი ადგილი არ არის. მხოლოდ ჩემი სახელი''წყეული სახელი'' ვიცი. მე ბუბა მქვია. არვიცი რატომ და რისთვის გავჩნდი..რა მინდა და რა დამჩენია დედამიწაზე... საიდან და რატომ ეს კითხვები თავს არ მანებებს. ნეტავ ვიცოდე ვინ ვარ და რას წარმოვადგენ. ხანდახან მინდება გავიქცე..ისე გავიქცე,რომ სადმე გადავიკარგო! და ვერასოდეს ვერავინ ვერ მიპოვიდეს. ჩემი ოცნება კი დარჩება მუდამ ჩემს გულში. და ვერასოდეს ვერავინ ვერ გაიგებს თუ ვინ ვიყავი და რას ველოდი ამ ცხოვრებიდან მე. მივრბივარ დაუსრულებელ გზაზე, მივრბივარ და ვყვირი, ვინ ვარ მე?.. უცებ შევჩერდი და ჩემი სხეული კლდის ქვეშ სისხლისგან დაცლილი დავინახე. შემეშინდა და გავიქეცი.. ამდროს თვალები გავახილე და დავინახე ადამიანი, რომელსაც ამდენ ხანს ველოდი. იგი ხელს მიწვდიდა და მეუბნებოდა: მე შენი მფარველი ვარ ნუ გეშინია.მართალია დედამიწაზე ბევრი იტანჯე მაგრამ სამოტხეში მუდამ ბედნიერი იქნები. ეს შენი მეორე სიცოცხლეა..სამოთხის კარი მუდამ გიაა შენთვის. ჩემო პატარა ბიჭუნა ''ბუბა''......!!
